Oplichting
Parijs telt honderden, misschien wel duizenden
oplichters. Zij hebben als enige doel om toeristen geld afhandig te
maken. Een veel gebruikte methode is het spel balletje-balletje.
Hierbij moet je raden onder welke van drie bekertjes het balletje zich
bevindt. Er is ook een variant met luciferdoosjes en een balletje en
met zwarte schijven waarvan er bij eentje een witte stip aan de
onderkant zit. Je ziet andere mensen zogenaamd geld verdienen. Dit
zijn echter mensen die bij de oplichter horen. Uit hebberigheid doen
toeristen vervolgens ook mee, zetten geld in en verliezen in korte
tijd vaak veel geld.
Een andere vorm van oplichting zijn de gratis
waarzegsters die je aanspreken op straat. na een sessie van vijf tot
tien minuten willen ze je ineens flink gaan laten betalen. Ben je niet
bereid om te betalen of om te weinig te betalen dan willen ze een
scene schoppen. Niet zelden treden deze vrouwen met twee tegelijk op,
zodat ze overwicht hebben en daarmee het slachtoffer onder druk willen
zetten.
Een truc die je al jaren in Parijs ziet is die met de
gouden ring. Op het moment dat je op straat loopt bukt er iemand naast
je die zogenaamd iets van straat oppakt. Het is een gouden ring,
waarvan de persoon overtuigd lijkt te zijn dat hij van jou is. Hij of
zij wil de ring geven. Als je hem vervolgens aanpakt zijn er twee
opties: de eerlijke vinder vraagt direct om een vindersloon of hij/zij
lijkt weg te lopen en vraagt alsnog om een vindersloon. Indien je de
ring daarna terug wilt geven dan probeert de oplicht(st)er je ervan je
overtuigen dat de ring toch echt van jou is en dat de ring niet
teruggeven moet worden. Als je toch overgaat op het geven van een
vindersloon dan is het nooit genoeg. Ze blijven doorzeuren totdat er
naar hun idee het maximale uitgehaald wordt. Ze spelen hierbij vooral
in op de hebberigheid van de toerist die denkt de 'gouden' ring thuis
voor veel meer geld te kunnen verpatsen.
De truc met de touwtjes wordt vooral toegepast door
Afrikaanse mannen met een donkere huidskleur. De manier waarop ze het
doen lijkt veel geloofwaardiger als er sprake is dan een duidelijk
Afrikaans uiterlijk. Hoe werkt de truc? Op het moment dat je in de
buurt van de oplichter komt spreken ze je aan en steken een hand uit.
Als nietsvermoedende toerist steek je uit reflex vaak ook je hand uit,
om de persoon die je benadert een hand te geven. Op dat moment pakken
ze je hand en beginnen ze met touwtjes een armband om je pols te
maken. Als ze niet bij je pols kunnen dan willen ze de touwtjes ook
weleens om je vingers winden. Tussendoor maken ze opmerkingen een
stellen ze vragen. Ze proberen een soort van band op te bouwen tijdens
het knopen. Met termen zoals "Hakuna Matata" (uit de Lion King) willen
ze vertrouwen oproepen. Het zijn immers vriendschapsbandjes. Zodra ze
klaar zijn gaan ze ineens geld vragen voor de gratis armbandjes. Soms
nemen ze genoegen met wat kleingeld, maar meestal willen ze grote
bedragen hebben. Tien euro, twintig euro, dertig euro. Indien je niet
betaalt dan komen zijn maten ineens ook om je heen staan zodat je je
bedreigd voelt en toch gaat betalen.
Op stations en bij metrostations worden veel
nietsvermoedende toeristen het slachtoffer van een ordinaire
wisseltruc. Ze slaan vooral veel toe op Gare du Nord, waar toeristen
met de Thalys en Eurostar aankomen. Omdat vrijwel iedereen met het
openbaar vervoer verder moet hangen de oplichters rond bij de
kaartjesautomaten van de metro. Daar bieden ze hun hulp aan bij
toeristen die kaartjes nodig hebben voor de metro. De behulpzame
oplichter helpt de toerist vliegensvlug via het menu van de automaat
naar het kaartje dat nodig is of de kaartjes die nodig zijn. Wat de
toerist niet in de gaten heeft is dat er gekozen wordt voor een veel
duurder product. Op het moment dat de toerist met zijn bankpas aan het
betalen is zegt de oplichter dat een Nederlandse (of Engelse / Duitse
/ Belgische etc.) bankpas niet werkt. Hij stelt voor om met zijn
bankpas te betalen en lijkt dat ook te doen. Je betaalt hem daarna
vervolgens contant voor het kaartje of de kaartjes. Wat je echter niet
weet is dat je een los kinderkaartje in je handen krijgt. Voldoende om
je door de poortjes van de metro te helpen. Als je er dan alsnog
achterkomt dat je opgelicht bent dan is de vogel hem al gevlogen
voordat je terug kunt lopen.
Veel gezien in Parijs zijn de zogenaamde petities op
straat. De eerste vraag die je gesteld wordt is "Do you speak English?".
Daarna vragen ze je een petitie te tekenen. De petitie is zogenaamd om
doven of gehandicapten te steunen. Op de lijst staan al namen en
adressen van anderen die ingevuld zijn. Hierachter staan vaak
aanzienlijke bedragen ingevuld. Dit zijn geen echte namen en bedragen,
maar waren vooraf al ingevuld. Als je inderdaad je naam invult dan
vragen ze of je er ook een bedrag achter in wilt vullen voor de arme
weeskinderen, doven of gehandicapten. Het is de bedoeling dat je dat
bedrag wel eventjes contant afrekent. Vaak staan er op dat moment
ineens extra 'collectanten' om je heen, om extra druk te zetten.
Diefstal
De kans dat je in Parijs het slachtoffer wordt van
diefstal is relatief groot. Er zijn veel zakkenrollers en andere
dieven actief die het op toeristen maar ook op locals gemunt hebben.
Vaak zijn toeristen een gemakkelijkere prooi, omdat die zich soms op
totaal andere zaken moeten concentreren zoals het zoeken van de juiste
route of metro. Ook onderschat een deel van de toeristen de risico's.
Ook heeft men geen idee hoe sluw en handig de zakkenrollers zijn. In
principe zijn ze zo gehaaid dat iedere zak of tas waar je met hun
handen bij kunnen komen, een potentieel doelwit is. Vaak houden ze een
toekomstig slachtoffer al langere tijd in de gaten voordat ze
toeslaan. Niet zelden wordt een handlanger ingezet om het slachtoffer
af te leiden, waarna de gauwdief toeslaat.
Voorkomen is beter dan genezen. Stop niets van waarde
in je kontzak. Draag geen tassen op je rug of opzij waar waardevolle
spullen in zitten. Draag alles van voren en op zo'n manier dat niemand
er ongemerkt bij kan. Laat je nooit afleiden. Ga in een metro zoveel
mogelijk zitten of op zo'n manier staan dat er niemand van achter
zijn/haar gang kan gaan.
Pas vooral ook op met het vasthouden van mobiele
telefoons. Je zou de eerste niet zijn waarbij ze een telefoon uit de
handen graaien en er vandoor gaan. Leg vooral nooit je telefoon op een
tafeltje op een terras. Dieven hebben hier oog voor. Ze graaien de
telefoon van de tafel en rennen weg.
Auto-inbraken zijn ook aan de orde van de dag in
Parijs. Zodra je iets van waarde zichtbaar laat liggen in de auto is
er een redelijke kans dat er ingebroken wordt in je auto. Op straat
worden ook regelmatig auto's opengebroken om er onderdelen zoals
airbags of navigatiesystemen uit te jatten. Parkeer je auto daarom
zoveel mogelijk in goed verlichte en het liefst bewaakte parkings. Doe
je auto altijd op slot en laat niets van waarde achter.
|
