Als je bestolen of opgelicht wordt dan wordt je vakantie in Parijs plotseling een stuk duurder dan je gedacht had. Dit lijkt een schot voor open doel, maar je wilt niet weten hoeveel toeristen er jaarlijks opgelicht of bestolen worden. Dit ondanks alle waarschuwingen. Het probleem is dat toeristen in de vakantiesfeer vaak wat gemakkelijker worden in hun handelen. De natuurlijke nieuwsgierigheid van mensen speelt sommigen ook parten.
Onthoud twee zaken altijd als je in Parijs rondloopt:
– Een vreemde die jou aanspreekt heeft altijd een doel voor ogen. In meer dan de helft van de gevallen is dat om je geld of spullen afhandig te willen maken. In de minderheid van het aantal gevallen heeft de persoon in kwestie een oprechte vraag.
– Als toerist ben je vrijwel altijd een potentieel doelwit van dieven of oplichters. Je hebt immers geld en/of waardevolle artikelen bij je en je bent waarschijnlijk niet gewend aan alle trucs die gebruikt worden om je te beroven of op te lichten.
Parijs telt honderden, misschien wel duizenden oplichters. Zij hebben als enige doel om toeristen geld afhandig te maken. Een veel gebruikte methode is het spel balletje-balletje. Hierbij moet je raden onder welke van drie bekertjes het balletje zich bevindt. Er is ook een variant met luciferdoosjes en een balletje en met zwarte schijven waarvan er bij eentje een witte stip aan de onderkant zit. Je ziet andere mensen zogenaamd geld verdienen. Dit zijn echter mensen die bij de oplichter horen. Uit hebberigheid doen toeristen vervolgens ook mee, zetten geld in en verliezen in korte tijd vaak veel geld.
Een andere vorm van oplichting zijn de gratis waarzegsters die je aanspreken op straat. na een sessie van vijf tot tien minuten willen ze je ineens flink gaan laten betalen. Ben je niet bereid om te betalen of om te weinig te betalen dan willen ze een scene schoppen. Niet zelden treden deze vrouwen met twee tegelijk op, zodat ze overwicht hebben en daarmee het slachtoffer onder druk willen zetten.
Een truc die je al jaren in Parijs ziet is die met de gouden ring. Op het moment dat je op straat loopt bukt er iemand naast je die zogenaamd iets van straat oppakt. Het is een gouden ring, waarvan de persoon overtuigd lijkt te zijn dat hij van jou is. Hij of zij wil de ring geven. Als je hem vervolgens aanpakt zijn er twee opties: de eerlijke vinder vraagt direct om een vindersloon of hij/zij lijkt weg te lopen en vraagt alsnog om een vindersloon. Indien je de ring daarna terug wilt geven dan probeert de oplicht(st)er je ervan je overtuigen dat de ring toch echt van jou is en dat de ring niet teruggeven moet worden. Als je toch overgaat op het geven van een vindersloon dan is het nooit genoeg. Ze blijven doorzeuren totdat er naar hun idee het maximale uitgehaald wordt. Ze spelen hierbij vooral in op de hebberigheid van de toerist die denkt de ‘gouden’ ring thuis voor veel meer geld te kunnen verpatsen.
De truc met de touwtjes wordt vooral toegepast door Afrikaanse mannen met een donkere huidskleur. De manier waarop ze het doen lijkt veel geloofwaardiger als er sprake is dan een duidelijk Afrikaans uiterlijk. Hoe werkt de truc? Op het moment dat je in de buurt van de oplichter komt spreken ze je aan en steken een hand uit. Als nietsvermoedende toerist steek je uit reflex vaak ook je hand uit, om de persoon die je benadert een hand te geven. Op dat moment pakken ze je hand en beginnen ze met touwtjes een armband om je pols te maken. Als ze niet bij je pols kunnen dan willen ze de touwtjes ook weleens om je vingers winden. Tussendoor maken ze opmerkingen een stellen ze vragen. Ze proberen een soort van band op te bouwen tijdens het knopen. Met termen zoals “Hakuna Matata” (uit de Lion King) willen ze vertrouwen oproepen. Het zijn immers vriendschapsbandjes. Zodra ze klaar zijn gaan ze ineens geld vragen voor de gratis armbandjes. Soms nemen ze genoegen met wat kleingeld, maar meestal willen ze grote bedragen hebben. Tien euro, twintig euro, dertig euro. Indien je niet betaalt dan komen zijn maten ineens ook om je heen staan zodat je je bedreigd voelt en toch gaat betalen.
Op stations en bij metrostations worden veel nietsvermoedende toeristen het slachtoffer van een ordinaire wisseltruc. Ze slaan vooral veel toe op Gare du Nord, waar toeristen met de Thalys en Eurostar aankomen. Omdat vrijwel iedereen met het openbaar vervoer verder moet hangen de oplichters rond bij de kaartjesautomaten van de metro. Daar bieden ze hun hulp aan bij toeristen die kaartjes nodig hebben voor de metro. De behulpzame oplichter helpt de toerist vliegensvlug via het menu van de automaat naar het kaartje dat nodig is of de kaartjes die nodig zijn. Wat de toerist niet in de gaten heeft is dat er gekozen wordt voor een veel duurder product. Op het moment dat de toerist met zijn bankpas aan het betalen is zegt de oplichter dat een Nederlandse (of Engelse / Duitse / Belgische etc.) bankpas niet werkt. Hij stelt voor om met zijn bankpas te betalen en lijkt dat ook te doen. Je betaalt hem daarna vervolgens contant voor het kaartje of de kaartjes. Wat je echter niet weet is dat je een los kinderkaartje in je handen krijgt. Voldoende om je door de poortjes van de metro te helpen. Als je er dan alsnog achterkomt dat je opgelicht bent dan is de vogel hem al gevlogen voordat je terug kunt lopen.
Veel gezien in Parijs zijn de zogenaamde petities op straat. De eerste vraag die je gesteld wordt is “Do you speak English?”. Daarna vragen ze je een petitie te tekenen. De petitie is zogenaamd om doven of gehandicapten te steunen. Op de lijst staan al namen en adressen van anderen die ingevuld zijn. Hierachter staan vaak aanzienlijke bedragen ingevuld. Dit zijn geen echte namen en bedragen, maar waren vooraf al ingevuld. Als je inderdaad je naam invult dan vragen ze of je er ook een bedrag achter in wilt vullen voor de arme weeskinderen, doven of gehandicapten. Het is de bedoeling dat je dat bedrag wel eventjes contant afrekent. Vaak staan er op dat moment ineens extra ‘collectanten’ om je heen, om extra druk te zetten.
De kans dat je in Parijs het slachtoffer wordt van diefstal is relatief groot. Er zijn veel zakkenrollers en andere dieven actief die het op toeristen maar ook op locals gemunt hebben. Vaak zijn toeristen een gemakkelijkere prooi, omdat die zich soms op totaal andere zaken moeten concentreren zoals het zoeken van de juiste route of metro. Ook onderschat een deel van de toeristen de risico’s. Ook heeft men geen idee hoe sluw en handig de zakkenrollers zijn. In principe zijn ze zo gehaaid dat iedere zak of tas waar je met hun handen bij kunnen komen, een potentieel doelwit is. Vaak houden ze een toekomstig slachtoffer al langere tijd in de gaten voordat ze toeslaan. Niet zelden wordt een handlanger ingezet om het slachtoffer af te leiden, waarna de gauwdief toeslaat.
Voorkomen is beter dan genezen. Stop niets van waarde in je kontzak. Draag geen tassen op je rug of opzij waar waardevolle spullen in zitten. Draag alles van voren en op zo’n manier dat niemand er ongemerkt bij kan. Laat je nooit afleiden. Ga in een metro zoveel mogelijk zitten of op zo’n manier staan dat er niemand van achter zijn/haar gang kan gaan.
Pas vooral ook op met het vasthouden van mobiele telefoons. Je zou de eerste niet zijn waarbij ze een telefoon uit de handen graaien en er vandoor gaan. Leg vooral nooit je telefoon op een tafeltje op een terras. Dieven hebben hier oog voor. Ze graaien de telefoon van de tafel en rennen weg.
Auto-inbraken zijn ook aan de orde van de dag in Parijs. Zodra je iets van waarde zichtbaar laat liggen in de auto is er een redelijke kans dat er ingebroken wordt in je auto. Op straat worden ook regelmatig auto’s opengebroken om er onderdelen zoals airbags of navigatiesystemen uit te jatten. Parkeer je auto daarom zoveel mogelijk in goed verlichte en het liefst bewaakte parkings. Doe je auto altijd op slot en laat niets van waarde achter.
